Uiterlijk
Witschouderkapucijnapen herken je – zoals hun naam al zegt – aan de witte vacht op hun schouders , borst en gezicht. Voor de rest is hun vacht zwart. Op hun ronde hoofd hebben ze een soort zwart petje. Ze hebben een heel sprekend, expressief gezicht. Het zijn vrij slank gebouwde apen.
Leefgebied
Witschouderkapucijnapen leven in het wild in Midden- en Zuid-Amerika. Daar leven ze in de tropsich regenwouden van Panama, Costa Rica, Ecuador en Nicaragua. Kapucijnapen zijn vooral in de boomkruinen te vinden, op zo’n 15 tot 20 meter hoogte.
Leefwijze
Kapucijnapen leven over het algemeen in groepen van 10 tot 20 dieren. Er leven meerdere volwassen mannen en vrouwen in één groot. Meestal zijn de vrouwtjes in de meerderheid. Eén van de mannen is het meest dominant. Hij heeft bijvoorbeeld als eerste recht op de lekkerste hapjes. De andere mannetjes leven wat meer aan de rand van de groep.
Gedrag
Kapucijnapen gebruiken veel verschillende gezichtsuitdrukkingen om elkaar dingen duidelijk te maken. Bovendien kennen ze een hele reeks geluiden om met elkaar te communiceren. Het zijn één van de intelligentste apen van Zuid-Amerika. Ze bedenken verbazingwekkend snel manieren om bij voedsel te komen dat moeilijk te pakken is. Ze hebben bijvoorbeeld een eigen manier bedacht om noten te kraken, door deze bijvoorbeeld tegen boomstammen kapot te slaan. Soms gebruiken ze zelfs een steen, als een soort notenkraker. En ze gebruiken takjes om larven en rupsen uit hun smalle gangetjes te peuteren.
Voortplanting
Bij de kapucijnapen worden vrouwtjes ongeveer om de twee jaar zwanger. Na de bevalling mogen de andere vrouwtjes in de groep het kleintje ook af en toe dragen. Handig, dat groepsleven: zo heeft de moeder tussendoor wat rust! De jongen drinken ongeveer een jaar bij hun moeder. Als de vrouwtjes ongeveer 3,5 à 4 jaar oud zijn, kunnen ze zelf kinderen krijgen. De mannetjes van die leeftijd verlaten dan de groep. Ze sluiten zich dan bij een andere groep aan.
Situatie in het wild
De witschouderkapucijnaap wordt niet bedreigd. Dat komt waarschijnlijk doordat ze in vrij grote gebieden voorkomen (waaronder beschermde gebieden). En omdat ze zo gevarieerd eten, kunnen ze zich in allerlei leefgebieden goed redden. Dat neemt niet weg dat bossen in Midden- en Zuid-Amerika verdwijnen en er op de apen wordt gejaagd. Ook worden de apen gevangen om te houden als huisdier.
In Apenheul
Eén van de witschouderkapucijnapen in Apenheul valt op in vergelijking met de rest: Oemi. Zij heeft namelijk maar één handje, als gevolg van een ongeluk bij haar komst naar Apenheul. Gelukkig kan ze er prima mee leven! De dierverzorgers helpen haar wel een beetje, door walnoten alvast voor haar te kraken of het eten wat lager op de grond te leggen zodat ze minder hoeft te klimmen.
Fokprogramma
Apenheul is onderdeel van het Europese fokprogramma (EEP) voor witschouderkapucijnapen. Door samen te werken met andere internationale dierentuinen, houden we een genetisch gezonde en demografisch stabiele populatie van deze soort in dierentuinen in stand die als reservepopulatie dient.
Leuke weetjes
- Er zijn verschillende soorten kapucijnapen. In Apenheul leven er twee: witschouderkapucijnapen en geelborstkapucijnapen.
- Kapucijnapen hebben een slimme manier bedacht om insecten op afstand te houden. Ze smeren zichzelf en elkaar in met bladeren van sterk geurende planten. Insecten zijn daar niet bepaald dol op! In Apenheul zijn niet zoveel insecten. Maar om hun ‘insmeerritueel’ in stand te houden, krijgen de kapucijnapen hier stukjes ui of knoflook.
- Kapucijnapen kunnen al hun vingers los van elkaar bewegen. Ze kunnen dus dingen oppakken tussen hun duim en wijsvinger. Er zijn maar weinig apen die dit kunnen!
